DEN BOSCH, DE STAD VAN MIJN HART

<Voor iedereen is thuisvoelen heel belangrijk. Voor mij is het een “veilige” haven,

waar ik en mijn gezin ons op ons gemak voelen. Zo voelen wij dat ook in ons huis.

Wat ik belangrijk vind is, dat al onze vrienden en goede kennissen, die op bezoek

komen, zich ook op hun gemak voelen.

Voor mij hoort bij het woord thuis, de warmte, gezelligheid en de mensen die er om

ons heen zijn en van wie we houden. Ik krijg een thuisgevoel, als ik spelende kinderen

op het pleintje voor onze deur zie. Dit gevoel zou ik “nostalgie” willen noemen naar de tijd,

toen mijn kinderen nog kleuters waren en wij nog niet wisten wat ons in de toekomst te

wachten stond.

In het verleden moesten wij vaak verhuizen door ellende en verschillende omstandigheden

in ons land. Daarom zijn wij toen dat thuisgevoel voor een lange periode kwijtgeraakt. Hier

in Nederland moesten wij ook vier keer verhuizen. Toen we in Den Bosch kwamen wonen, en de

eerste keer naar het centrum gingen, werd ik meteen verliefd op deze stad. Ik voelde me hier

thuis. Onze kinderen kregen toen hetzelfde gevoel.

Mijn man en ik wonen hier al dertien jaar. Toen wij naar Den Bosch verhuisden, waren we met

<z’n vijven. Nu is onze lieve Oma er niet meer en onze dochters zijn volwassen en wonen al

lang in Eindhoven. Natuurlijk komen zij ons bezoeken. En elke keer zeggen ze: “Mam, hoe kunnen

jullie in deze saaie stad wonen?” Thuis voelen ze zich nu in Eindhoven. Dat snap ik ook wel.

Eindhoven is een studentenstad en is heel aantrekkelijk voor jonge mensen.

Wij weten nog niet waar we over vijf jaar zullen wonen. Natuurlijk willen we graag dichtbij onze

dochters zijn, maar ik denk dat ze zelf ook niet zeker weten of ze in Eindhoven blijven wonen of

dat zij ergens anders heen verhuizen.

Wat ik zeker weet is, dat, waar ik ook ooit naar toe zal gaan, ik Den Bosch altijd zal missen.

Deze stad heeft voorgoed een plekje in mijn hart.

Svetlana Tavadyan