Droomtaal

Ik woon al tien jaar in Nederland en in deze tijd is mijn leven veranderd. Ik was zwanger van mijn zoon toen ik uit Engeland kwam, alles was nieuw en natuurlijk was ik zenuwachtig, mijn eerste kind in een nieuw land, geen familie of vrienden vlakbij. Wat moest ik doen? Maar gelukkig is Den Bosch een vriendelijke stad, iedereen heeft mij geholpen en in een korte tijd heb ik goede mensen ontmoet. Maar niemand heeft mij verteld hoeveel bloemen je krijgt als kraam cadeau. En mijn bedrijf in Londen heeft een boeket van ongeveer vijftig pond gegeven, in Londen krijg je voor vijftig pond een klein bosje bloemen maar in Nederland een enorm boeket. Paniek!!! Ons huis was vol met bloemen maar niet met vaasjes.

Voel ik me nu thuis hier? Meestal wel, denk ik. Ik heb twee Brabantse kinderen met een zachte ‘g’ , wij wonen in een super vriendelijke buurt met buren die alleen in het Nederlands met mij praten, daarin zijn ze heel streng, waarom is dat belangrijk, vraag je? Omdat Nederlanders het super vinden om Engels te praten. Dat is niet zo goed wanneer je een nieuwe moeilijke taal moet leren.

Vreemd vind ik het dat voor mijn kinderen Engeland alleen een vakantieplek is.

Ze weten alles over Sinterklaas maar niets over Firework Night. Het idee dat je daar op school een schooluniform moet dragen vinden ze vreselijk en dat hun nichtjes niet alleen op straat kunnen spelen vinden ze verdrietig.

Mijn kinderen hebben meer vrijheid dan kinderen in Londen en dat is belangrijk. Ja, soms voel ik een beetje heimwee maar Engeland is gelukkig niet zo ver weg.

Ik zal me altijd meer Engels voelen dan Nederlands, maar voor mijn kinderen weet ik het niet. Dromen ze in het Engels of dromen ze in het Nederlands, ik heb geen idee, wat denk jullie?

Emma Douglas